Title Image

Blog

GEDIGTE – Gesprek met God, Pampoen, Plastiek-Mense

GESPREK MET GOD

Hallo Vader, ek wil weer vra

Soos U moet dink, weer net kla

Vra maar nog, Ek weet al klaar

Dis Ek die Vader, wat jou maak vra

Hoe gemaak dis moeilik hier?…….

Ek weet my kind, nie net plesier

Maar hoe dan so?, U se dan self…….

Nee my kind, jy moet dieper delf

Waar is Eden dan?, die slang se kop…….

Pasop my kind, Ek hou jou dop

Jammer Vader, ek sal nie weer pla

Nee my kind, glo, en hou aan met vra

 

PAMPOEN

Gedink, gewonder toe gedoen

Die geel of oranje van diė pampoen?

 

Keuses met hoop, woorde met vaagheid

Vir die mens maar min van mekaar se opregtheid

 

Tekens van die tye wat  sal wees

Die bleekste siel, ’n liggaam sonder gees

 

Genade gawes, als net dit

maak seker aan watter kant van die lyn jy sit!

 

Verdoemend of beproewend, wie sal ooit weet?

Een ding is seker moet nooit jou verlede vergeet

 

PLASTIEK – MENSE

Donker soms ʼn sonskyn hart, menswees, diepste siel

Onverskrokke net plastiek

Wel so blink soos graniet

 

Woorde oorlopens leeg, oneg vals en stom

Die koue tyd wag, stomme dwaas of dalk net dom

 

Besliste lewenswandel van vervolgings drang

Glo die wêreld se waarheid, kosbaar in gedrang

 

Loof en prys – oortuigend self

Gedoen vir omgee, glo hul opreg

 

Help hul nou, na afloop is jy werklik sleg

Skuld verander jou na hul kneg

 

Die wete, eensgesind nimmer van plastiek maar eerder glas

Val en breek, die skerwe skerp en stom

Mense van plastiek, voorts net dom

POST A COMMENT